Chris
Ik weet niet of het een beter is dan het andere. Er zijn mensen die heel hun leven 1 enkele stijl hanteren en die zelfs nauwelijks ontwikkelen, en daar ontzettend succesvol mee zijn, terwijl er ook mensen zijn die zich allerlei technieken aanleren, en in veel verschillende stijlen kunnen werken. Volgens mij is het belangrijkste hierin om te doen waar je je zelf lekker bij voelt.
Ikzelf zou me niet kunnen voorstellen dat ik maar 1 manier van werken zou hanteren en juist het ontdekken van nieuwe manieren, dat creatieve onderzoek is wat mij zo boeit.
Beide werkwijzen hebben hun voor- en nadelen. Wanneer je 1 stijl hebt, en daarmee bekend wordt, weet je zeker, dat men bij jou komt wanneer ze zoiets willen, en je creëert bovendien je eigen afzetmarkt. Aan de nadere kant kan het ook een beperking zijn... Voor alle opdrachten waar ze niet zoiets voor nodig hebben, zullen ze zeker niet bij jou aankloppen.
Wanneer je veel verschillende dingen kan en doet, kan je werk voor veel verschillende soorten opdrachten worden ingezet. Dat is vaak heel handig, omdat je, wanneer trends voorbijgaan, of zich een crisis aandient, heel wendbaar bent, en snel kunt omschakelen naar iets waar nog wel vraag naar is. Gevaar hierbij is dat je werk onherkenbaar wordt, en men niet weet wat ze kunnen verwachten wanneer ze jou een opdracht geven, waardoor ze veel eerder naar iemand gaan die steevast het zelfde soort werk maakt. Je kunt dat opvangen door je werk onder te verdelen in verschillende portfolio's en alleen dat te laten zien wat op die opdracht van toepassing is....
Ik zoek altijd naar de creatieve uitdaging. Na gemaakte afspraken over uren , rechten en honoraria, leg ik dat allemaal naast me neer, en ligt er een creatieve uitdaging voor mijn neus. Als je bedenkt dat er oneindig veel mogelijkheden zijn, (zelfs binnen strakke grenzen) om die opdracht in te vullen, geeft dat altijd wel ruimte om weer eens iets nieuws uit te proberen, en jezelf te verbeteren. Die ontwikkeling is voor mij het belangrijkste, en dat wordt nooit een sleur.
Ja. Je werk wordt voor een deel ook bepaald door de opdrachten die op je pad komen. Die trek je natuurlijk zelf aan, maar in de eerste jaren na mijn studie deed ik alles wat me maar werd aangeboden. Nu weet ik veel beter waar mijn kracht ligt en zeg ik ook vaker nee. Tijdens mijn studie was dat nog helemaal niet zo helder, en bovendien werden kinderboekillustraties en karikaturen absoluut niet gewaardeerd. Die disciplines heb ik mezelf vooral na de opleiding eigen gemaakt.
Groeien en vernieuwen is iets waar ik continue mee bezig ben. Twee keer achter elkaar hetzelfde kunstje opvoeren gaat me slecht af, en wanneer ik binnen een opdracht meerdere keren vergelijkbare dingen moet doen, probeer ik altijd, al is het maar heel minimaal, weer een stap verder te maken.
Een concreet voorbeeld over vernieuwen is bijvoorbeeld de aanschaf van een cintiq een paar jaar geleden. Dat geeft ineens de mogelijkheid om dingen digitaal op te lossen, die eerder veel meer werk kostten. Mijn werk veranderde daardoor ook, en dat had weer invloed op mijn handgeschilderde werk...
Visual development voor een grote animatiefilm.
Ik werk vijf dagen in de week. Van 9 tot 6 of langer. Het is nooit helemaal hetzelfde, omdat wat ik doe heel erg afhangt van het soort opdracht waar ik mee bezig ben. Soms ben ik dagen alleen maar aan het schetsen, of lees ik een manuscript, of ik ben dingen aan het uitwerken. Verder ook veel bellen met opdrachtgevers, soms ga ik langs bij reclamebureaus, of ik heb een lunchafspraak om een opdracht door te spreken....Het is heel relaxed, en hoewel ik ontzettend hard werk, heb ik altijd het gevoel of ik vrij ben...
Dat valt wel mee. Ik zou dat best meer willen doen, maar het is niet noodzakelijk. Vooral het visual development werk waar ik het eerder over had is iets dat met name in het buitenland gebeurt. Studio's hebben vaak liever mensen in vaste dienst dan freelancers, dus dat is er vooralsnog niet van gekomen...
Ik denk dat het wijs is om alles aan te nemen. Zeker wanneer je begint. Dat is het moment wanneer je een netwerk op moet bouwen. Het is een goede manier om de wereld kennis te laten maken met je werk, heel veel ervaring op te doen en er moet gewoon brood op de plank. Wanneer je een tijdje op weg bent merk je waar je hart ligt en kun je altijd nog bijsturen. Ikzelf heb nog steeds de neiging om alles aan te nemen, omdat een opdracht die in eerste instantie helemaal niet bij je lijkt te passen ineens heel leuk kan blijken, en wellicht krijg je voet aan de grond in een heel nieuwe afzetmarkt...
Dat ligt erg aan de opdracht. In principe is je eigen voorstellingsvermogen de grens. Opdrachten hebben grenzen, maar juist door die grenzen kun je creatief zijn. Vaak kun je veel meer van je eigen creativiteit en opvattingen kwijt in een ogenschijnlijk beperkte opdracht. Het is een uitdaging om de opdrachtgever het idee te geven dat hij precies heeft gekregen waar hij om vroeg, terwijl je ondertussen gewoon je eigen ding hebt gedaan ;-)
Waarom wil je een verhaal vertellen?
Lastige vraag... Waarom weet ik niet precies, maar dát het zo is dat is onmiskenbaar. Ik krijg veel verhalen van kinderboekenauteurs onder ogen, en wanneer ik daar bij moet illustreren, is die waaromvraag helemaal niet aan de orde...Het verhaal dat verteld moet worden ligt er al...
Na een tijdje merkte ik dat ik steeds beter onderscheid kon maken in goede en slechte verhalen, en ik kreeg het gevoel dat ik na zoveel verhalen te hebben geïllustreerd, ook wel begon in te zien hoe een goed verhaal werkt. Toen heb ik verdiept in de techniek van verhalen schrijven, en momenteel werk in aan mijn eigen prentenboek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten